gminna Biblioteka Publiczna

Wraz z Hermannem Göringiem do amerykańskiego centrum śledczego Mondorf-les-Bains w Luksemburgu trafiło tuzin ozdobionych monogramami waliz, zawierających mundury, jedwabną bieliznę, ranne pantofle, termofor, cztery pary okularów oraz całe mnóstwo zegarków, spinek do krawatów i mankietów, cennych papierośnic, pierścieni z brylantami i rubinami i odznaczeń. To właśnie tam były marszałek Rzeszy po raz pierwszy zetknął się z Douglasem M. Kelleyem, wojskowym psychiatrą, który zamierzał wyjaśnić, jakie cechy osobowości nazistowskich przywódców uczyniły z nich zbrodniarzy. Po wielu rozmowach z Göringiem, Rudolfem Hessem, Hansem Frankiem i innymi nazistami, którzy mieli wkrótce zasiąść na ławie oskarżonych w Norymberdze, Kelley doszedł do wniosku, który zaszokował nawet jego samego. Naziści nie byli potworami. Za ich zbrodnie nie były również odpowiedzialne żadne specyficzne cechy, które można byłoby odnaleźć tylko u Niemców. Naziści byli podobni do nas i wyłącznie sprzyjające okoliczności, które pozwoliły im dojść do władzy, sprawiły, że mogli wcielać w życie najśmielsze i najbardziej potworne wytwory własnej wyobraźni.
15 października 1946 r. Hermann Göring popełnił samobójstwo, zażywając cyjanek potasu. W Nowy Rok 1958 r. doktor Doulgas M. Kelley uczynił dokładnie to samo.
W książce "Göring i psychiatra" Jack El-Hai mierzy się tajemnicą tej niezwykłej historii. Snując szczegółową relację, dotyczącą więzi, jaka zrodziła się między byłym marszałkiem Rzeszy i dr. Kelley, powraca do fundamentalnych pytań o winę i odpowiedzialność, zadawanych przez amerykańskiego psychiatrę.

Ze wszystkich najważniejszych zbrodniarzy nazistowskich, życie prywatne Heinricha Himmlera zostało udokumentowane najlepiej.
Publikowane tu po raz pierwszy listy Heinricha Himmlera do żony Margi oraz jej listy do męża - których niedawne odnalezienie w Izraelu stało się prawdziwą sensacją - składają się na obszerną wymianę korespondencji, obejmującą okres od ich pierwszego spotkania w 1927 roku aż do zakończenia wojny w 1945 roku.
Z prywatnych listów Heinricha Himmlera wyłania się wizerunek "zbrodniarza z przekonania". Nie oddzielał swojej działalności jako wykonawcy polityki zagłady od życia prywatnego. Ludobójstwo postrzegał jako nałożony na niego obowiązek, który należało sumiennie wykonać. W jego listach nie ma choćby śladu zwątpienia, z których zwierzałby się żonie. Himmler nie był w żadnym razie trybikiem w totalitarnym mechanizmie. Chciał robić to, co robił, i chciał robić to dokładnie i solidnie.
Centralnym punktem niniejszej publikacji są listy pomiędzy Heinrichem a Margą Himmlerami z lat 1927-1945. Pisane odręcznie listy Heinricha Himmlera pochodzą ze zbioru znalezionego w Izraelu, listy Margi Himmler zostały udostępnione przez Archiwum Federalne w Koblencji. Uzupełnienie stanowią inne dokumenty przechowywane w Tel Awiwie, przede wszystkim fragmenty dziennika córki Heinricha i Margi Himmlrów - Gudrun. Ponadto ze spuścizny Himmlera z Archiwum Federalnego w Koblencji zostały tu zamieszczone fragmenty terminarzy Himmlera, listy Gudrun do ojca, jak również dokumenty i listy Hedwig Potthast.